ขอต้อนรับเข้าสู่บล็อกที่มีแต่ความสมดุลที่มีแต่ความล้มเหลว เพราะมันไม่มีอะไรที่ตีรังยั้งยืน

เจียมตัว...อะนะเรามันก้อแค่นี้

แค่ไหนอะ..ที่เรียกว่ารักกัน

คนดินๆๆ....เมื่อไรละ

วันพุธที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2552

อยากจะลืม...อะนะ

อยากจะลืม เรื่องราววุ่นวายชีวิต
เรื่องราวที่ยังวนเวียนทำให้คิด
ถึงวันนั้นยังไม่จางไป
คงไม่นานถ้าหากเราไม่คิดถึงใครๆ เราก็คงจะลืมมัน
เพียงนิดเดียวถ้าหากเราไม่ต้องพบเจออะไร
ที่มันผูกมันพันกัน มันคงไม่ยากเย็นเท่าไรถ้าวันนี้ไม่มีเขา และคงไม่ยากเย็นอะไร
ถ้าพรุ่งนี้มีเพียงเรา..คนเดียว ไม่ต้องไปสนใจ มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน อยากจะลืม
ใครสักคนที่ทำให้เราเหงา
ใครสักคนที่ยังคงทำให้เราเศร้า แม้วันนี้ยังคงเสียใจ
คงไม่นานถ้าหากเราไม่คิดถึงใครๆ เราก็คงจะลืมมัน
เพียงนิดเดียวถ้าหากเราไม่ต้องพบเจออะไร ที่มันผูกมันพันกัน
มันคงไม่ยากเย็นเท่าไรถ้าวันนี้ไม่มีเขา และคงไม่ยากเย็นอะไร
ถ้าพรุ่งนี้มีเพียงเรา..คนเดียว
ไม่ต้องไปสนใจ มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Heal the world

ให้.........

อยากจะลืม...อะนะ

เลว...ปราจำ