ขอต้อนรับเข้าสู่บล็อกที่มีแต่ความสมดุลที่มีแต่ความล้มเหลว เพราะมันไม่มีอะไรที่ตีรังยั้งยืน

เจียมตัว...อะนะเรามันก้อแค่นี้

แค่ไหนอะ..ที่เรียกว่ารักกัน

คนดินๆๆ....เมื่อไรละ

วันพุธที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2552

ฝากให้เต้ย...อะนะ

จะไม่มีใครที่จะเจอคนที่จริงใจ....หากไม่แลกกับมัน

ฟ้าลิขิตให้พบประสบพักตร์
ต้นดอกรักจึงผลิในหัวใจฉัน
ถ้ารอยบุญร่วมสร้างแต่ปางบรรพ์
รักเธอฉันคงจะไม่สลายลง
ถ้าหากรักเราบังเอิญก็เกินเศร้า
เป็นเหมือนเงาที่กลับกลอกหลอกให้หลง
สายใยรักที่แน่ชัดคงขาดลง
รักเราคงต้องจากลาน่าเสียดาย


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Heal the world

ให้.........

อยากจะลืม...อะนะ

เลว...ปราจำ