จะไม่มีใครที่จะเจอคนที่จริงใจ....หากไม่แลกกับมัน
ฟ้าลิขิตให้พบประสบพักตร์
ต้นดอกรักจึงผลิในหัวใจฉัน
ถ้ารอยบุญร่วมสร้างแต่ปางบรรพ์
รักเธอฉันคงจะไม่สลายลง
ถ้าหากรักเราบังเอิญก็เกินเศร้า
เป็นเหมือนเงาที่กลับกลอกหลอกให้หลง
สายใยรักที่แน่ชัดคงขาดลง
รักเราคงต้องจากลาน่าเสียดาย
เจียมตัว...อะนะเรามันก้อแค่นี้
แค่ไหนอะ..ที่เรียกว่ารักกัน
คนดินๆๆ....เมื่อไรละ
วันพุธที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น